Słoń morski południowy jest gatunkiem drapieżnego ssaka morskiego z rodziny fokowatych.
Występuje w wodach antarktycznych.
Na ssaki te polowano w XIX w. dla ich cennego tłuszczu (na Georgii Południowej aż do 1964 roku). Program ochrony słoni morskich południowych sprawił, że ich liczebność podniosła się, osiągając obecnie około 700 tys. osobników, a ich istnienie nie jest już zagrożone.
Słonie morskie są zwierzętami stadnymi, które swoją nazwę wzięły od swoich dużych rozmiarów oraz od pysków samców, które przypominają trąbę.
Zwierzę to osiąga większe rozmiary od północnego słonia morskiego i zamieszkuje rozleglejszy obszar.
Samce osiągają średnio długość 4,5 m przy masie 1,5-3,0 ton, maksymalnie 3,7 ton i długość 5,8 metrów (podawane czasem większe rozmiary wynikają z uwzględnienia płetw, podczas gdy standardowo mierzy się długość od czubka pyska do końca ogona). Samice są dużo mniejsze, osiągają długość 2,6-3 m i masę 350-600 kg (wyjątkowo duże do 800 kg).
Słonie morskie żywią się głównie głowonogami (75%) i rybami (25%). Gatunek ten żeruje u wybrzeży Antarktydy, zaś rozmnaża się na wyspach wokółantarktycznych.
Słonie morskie spędzają większość czasu w wodzie, nurkują typowo na 20?30 minut, na głębokość od 300 do 500 metrów. Rekordowe nurkowanie pewnej samicy trwało 2 godziny (inna samica zanurkowała na głębokość 1430 m).
Mimo swoich dużych rozmiarów na lądzie poruszają się szybciej niż człowiek. W czasie sezonu rozrodczego samce stają się bardzo agresywne. Walczą wtedy między sobą o terytoria, a „haremy” samców dochodzą do 120?150 samic.
Słoń morski południowy
