Długość głowy i tułowia tchórza wynosi 30-45 cm, przy czym samice są zawsze mniejsze i lżejsze od samców, Ogon jest mniej więcej o dwie trzecie krótszy od reszty ciała. Przez długą, czarnobrunatną sierść grzbietu i boków prześwituje biaława do ochrowożółtej warstwa włosów wełnistych.
Typowymi środowiskami zamieszkiwanymi przez tchórza są przerzedzone lasy z łąkami i polami, a także lasy łęgowe i zarośnięte brzegi zbiorników wodnych oraz obrzeża wsi i małych osiedli.
Tchórz jest samotnikiem, poluje o zmierzchu i w nocy. W ciągu dnia śpi w norach innych zwierząt lub w naziemnych kryjówkach najrozmaitszego typu. Swój rewir myśliwski, liczący często kilka kilometrów kwadratowych, znakuje silnie cuchnącą wydzieliną gruczołów odbytowych, którą poza tym wystrzykuje, broniąc się przed atakującym go wrogiem, na przykład lisem czy psem.
Pokarmem tchórza są przede wszystkim drobne gryzonie i Inne niewielkie ssaki, ale także ptaki, żaby, jaszczurki, ryby, ślimaki i owady.
Okres godowy tchórza trwa od marca do maja. Samica rodzi zwykle 3-7 ślepych młodych, pokrytych białawą sierścią. Po blisko miesiącu zaczynają stopniowo ciemnieć, a jesienią się usamodzielniają.
Tchórze
