Wiewiórka pospolita

Wiewiórka pospolita osiąga 20-25 cm długości; charakteryzuje ją niezwykle puszysty ogon dochodzący do 20 cm długości. Ubarwienie zwierzęcia waha się od jasnorudego przez brązowe do prawie czarnego, tylko spód ciała jest zawsze białawy. Na nizinach niemal wyłącznie spotykane są wiewiórki rude i brązowe, natomiast w górach przeważają formy czarnobrunatne. Jesienią i zimą małżowiny uszne zakończone są długimi puszystymi pęczkami włosów, które podczas wiosennego linienia zanikają, by później stopniowo znowu odrosnąć.

Wiewiórka pospolita rozprzestrzeniona jest niemal w całej Europie. Żyje zarówno w lasach liściastych, jak i mieszanych, ale także w borach szpilkowych. Często spotyka się ją w dużych miejskich parkach i ogrodach.

Gryzonie i zajęczaki
Wiewiórka jest aktywna w ciągu dnia, wyśmienicie wspina się po drzewach. Potrafi zbiegać po pniu głową w dół. Podczas skoków z gałęzi na gałąź długi puszysty ogon służy jako ster i stabilizator. Te żyjące pojedynczo gryzonie przebywają najchętniej w koronach drzew. Budują w nich z gałązek i liści kuliste gniazda o średnicy 30-40 cm, miękko wystane wewnątrz trawą i mchem. Każda wiewiórka ma z reguły jedno główne gniazdo i kilka zapasowych. Służą one nie tylko jako miejsca noclegu, ale także do wychowu młodych i zimowania. Otwory wejściowe znajdują się zwykle u dołu gniazd. Wiewiórki zamieszkują również dziuple, a nawet skrzynki lęgowe dla ptaków. Wiewiórki nie zapadają w sen zimowy. W zimie przechodzą natomiast w rodzaj spoczynku zimowego, to znaczy silnie ograniczają aktywność i często pozostają całymi dniami w gnieździe, zwłaszcza podczas złej pogody.

Pokarm wiewiórki pospolitej są przede wszystkim nasiona drzew, orzechy, jagody, grzyby, kora, pąki i pędy, ale także owady, ptasie jaja, a nawet pisklęta.

Okres godowy wiewiórek trwa od lutego/marca do czerwca/lipca. Podczas zalotów samce i samice często urządzają dzikie gonitwy. Samica wydaje rocznie na świat 1-2 mioty po 2-5 młodych, które rodzą się nagie i ślepe. Mleko matki ssą mniej więcej przez dwa miesiące, po blisko miesiącu otwierają oczy, a wieku 10 tygodni stają się samodzielne.

Wiewiórki jesienią gromadzą zapasy na zimę. Orzechy, żołędzie i orzeszki bukowe ukrywają w szczelinach kory lub dziuplach albo zakopują w ziemi. Ponieważ nie znajdują później wielu schowanych przez siebie nasion, przyczyniają się do wysiewu roślin.

Wiewiórka pospolita